Iemand anders helpen maakt gelukkig. Dat ervaart al jarenlang de 63-jarige Henk Schaart sinds hij in 1999 vanuit Rotterdam in Meppel kwam wonen en daar vrijwel direct met vrijwilligerswerk begon. 

Zijn vrijwilligersverhaal begint naar eigen zeggen eigenlijk waar zijn werkperiode eindigt. “Toen ik 35 jaar was moest ik wegens ziekte mijn arbeidzame leven beëindigen en kwam in de WAO terecht. Als schipper en stuurman heb ik gevaren op zowel de binnenvaart als de zeevaart. Ik verhuisde vanuit Rotterdam naar Meppel, waar ook mijn ouders woonden. Zij merkten dat ik iets om handen wilde hebben. Verveling lag op de loer, evenals het je nutteloos voelen. 
Mijn ouders attendeerden mij op vrijwilliger worden bij de toenmalige kringloopwinkel aan de Catharinastraat”.  Daar is Henk 7 jaar lang, 4 middagen in de week, als vrijwilliger actief geweest. Onder andere met spullen bij mensen thuis ophalen. “Ik wist niets van Meppel, en leerde Meppel en de inwoners zo een beetje kennen”. Na 7 jaren hield hij de kringloopwinkel voor gezien. “Ik wilde meer met mensen doen. Ik werd als het ware aangetrokken door het menselijk contact, en welke voldoening mij dat gaf. Dat is een pré voor mij als het gaat om vrijwilligerswerk. En dat contact heb ik het liefst via een activiteit”.

Zo kwam Henk in 2006 via de Vrijwilligersvacaturebank terecht bij de Schiphorst, een verpleeghuis voor gespecialiseerde zorg aan mensen met dementie. De Schiphorst is al jaren een vertrouwd gezicht in Meppel en omgeving, en onderdeel van Zorggroep Noorderboog. “Ik het eerst een oriënterend gesprek gehad. Ik vond het wel spannend hoor, iets met mensen te gaan doen. Je begint gewoon, kijken wat bij je past en wat je leuk vindt, hielden begeleidsters in de Schiphorst mij voor”. 

Henk is nu 15 jaar actief bij De Schiphorst. Momenteel als duofietser. Samen met een bewoner van De Schiphorst gaat hij er wekelijks met de duofiets – een voertuig met twee grote wielen achter en een klein wiel voor en waarop je naast elkaar zit - op uit door de regio. “Mijn vaste passagier en ik vinden het prachtig om buiten te zijn op de fiets en van alles te zien onderweg. Eén keer per week ben ik anderhalf uur met hem onderweg. Hij en ik zijn er erg enthousiast over. 

We zoeken de mooie plekjes op, bijvoorbeeld in het Wilhelminapark, of bij de Kaapse bruggetjes. Ik neem altijd koffie en koekjes mee. Ik merk elke keer dat mijn passagier geniet, en dat laat hij mij blijken. Ik krijg er dus veel voor terug. Je merkt de waardering. Dat geeft toch een enorme voldoening. 

Eigenlijk wil ik wel vaker in de week met de duofiets op pad, maar ik zit nu ook met mantelzorg voor mijn moeder’’. Henk geeft het vrijwilligerswerk niet meer op. “Vrijwilliger worden is indertijd mijn redding geweest. Het gaf mijn leven zin. Thuiszitten is niets voor mij. En mijn tijd vullen met bijvoorbeeld modeltreintjes en de eigen woonkamer of zoiets vind ik ook niets. Ik doe nu iets met en voor mensen. En dat geeft een goed gevoel. 

Ik heb heel erg de behoefte om er voor iemand te zijn. Dat geeft voldoening. Een mooi voorbeeld van ‘’Helpen maakt je gelukkig’’. Volgens Henk is vrijwilligerswerk altijd een win-win situatie. “De vrijwilliger haalt er voldoening uit en je kan iets betekenen voor een ander”.  Er is een grote vraag naar vrijwilligers, op veel verschillende terreinen. Er is voor iedereen die een paar uurtjes in de week over heeft veel nuttig werk te doen. 

.